Bir süredir online sürdürülen konser dizileri hala devam etse d,e yavaş yavaş canlı müziklere geçiş başladı.

Önce Cumhurbaşkanlığı iletişim ‘in Poll prodüksiyona yaptırılan konserler serisi Youtube’ta yayınlandı.

Daha sonra İstanbul’da ilk arabalı konser Kenan Doğulu tarafından yapıldı. İlgi güzeldi. Ben gidemedim ama izleyenler mutluydu.

Artık bu yeni normallere alışmamız gerek diye düşünüyorum. Çünkü biz bu hastalıkla beraber yaşamayı ve savaşmayı, yeni mekanizmalar oluşturmayı öğrenmek zorundayız.

Müzisyen arkadaşlarımız ise yine zor durumda. Çünkü düğünlerde dans yasak. Konserler ise ancak isim sanatçılarla veya belirlenen isimlerle devam ediyor. Yani müzik sektörünün büyük kısmı hala karantinada.

Stüdyoya gidip yeni şarkı yapmak gerekiyor ama küçücük havasız odalara girmeye korkuyoruz.

Ben de bu hafta açık havada bir konser vermeyi denedim.

Ağaçlıköy Kutorman’da sadece Mercedes Benz XClass offroad ve SUV sınıfı araç sahiplerinin aileleriyle de katılabildiği etkinlikte kamp ateşinin başında gitar eşliğinde keyifli bir akustik dinletisi yaptık.

Günseli Gülel ‘in davetiyle, gitarist arkadaşımı da alarak gittiğim ormanda mikrofonsuz konser yapmak biraz zorlu bir deneyimdi.

Açık havada bile olsa maskesiz dolaşmak istemedim açıkçası. Saçımı yaptırmak bile zor oldu. Makyajımı Nilay Baş yaptı. Ama iki maske onda, iki maske bendeydi.

Konserde maske ile nefes alıp şarkı söylemek zordu. Ben de çene maskesi yapıp koruyucu şeffaf başlık taktım. Ses bu kez koruyucuya takılıp ileri yayılmadı. İnsanlara yakın olmayı sevdiğim halde dikkatli davranmak adına yaklaşamadan uzaktan programımı bitirdim.

Benzer deneyimleri arkadaşlarım da yaşıyor mutlaka.

Bu hafta da dostum Lütfü Sapmaz’ı kıramadım. Portaxe ‘de 18 Temmuz Cumartesi akşamı minik bir grupla dinleti yapacağım. Motivasyonumu kaybetmiştim. Yeniden kazanıyorum. Bu küçük minik dinletiler bana ve müzisyenlerime “cansuyu” oluyor.

Keşke eski günlere geri dönebilsek desem de uzun bir süre böyle gidecek maalesef;(